Bij een woonboerderij in Winsum, een voormalige paardenmanege uit ca. 1860, is een kas gebouwd. In de kas worden in het voorjaar jonge planten opgekweekt. In de zomer is de kas vooral in gebruik voor groenten zoals bijvoorbeeld tomaatplanten. In het najaar wordt de kas gebruikt als beschutte zitplek bij zonnig weer.
Het karakter van de kas is bepaald door de lichte transparante constructie aan de oost-, zuid-, en westzijde. Hier zijn slechts staanders en ruiten toegepast. Alle stabiliserende constructie zit in de noordgevel.
De noordgevel is opgebouwd uit een muur waardoor stokken steken. In de muur zijn zware koker kolommen ingestort. Hierdoor is een stijve overgang gemaakt tussen de fundering en de opbouw, er zijn geen windverbanden nodig in de gevels. Afwatering loopt door deze kokerkolommen. De goten in het dak zijn gevormd door liggende u-profielen die tevens de onderzijde van vakwerkliggers in het dak vormen. Het glazen dak heeft een overstek waardoor de rand van het gebouw een eerste beschutting tegen regen biedt. Om zo veel mogelijk licht door te laten zijn de dakplaten niet omkaderd en constructief .
Deze stokken dragen aan de binnenzijde aardappel-kratten, deze dienen als een dynamisch werkvlak. De te verwerken planten kunnen snel, in handzame groepen uitgewisseld of verplaatst worden.
Constructieve uitwerking: Mark Feijen, I-Saac.